Leva un par de días a chover aquí no exilio... Esto sería normal na miña terra, non chamaría a atención, por iso cando aquí pasa isto é todo un acontecemento... e por suposto é inevitable pensar na familia.
Lembro eses días nos que espertas e escoitas a chovia sempre presente nos critais das fiestras... eses domingos de cocido, que xa comeza a cheirar ás 10 da mañá... de tardes de fútbol, de café e chupito. Sempre hai tempo pra volver á nosa terriña, pero por sorte sempre está no corazón.
Din que os galegos somos morriñentos; é único tópico no que levan razón.
Non coñezo aínda galego que renegase da súa terra... Por sorte.
E "..os imbéciles e escuros, non nos entenden, non...".
No hay comentarios:
Publicar un comentario