viernes, 29 de octubre de 2010

Habemus papa...

Esta vai ser unha semana importante... Benedicto XVI (¿quen carallo serían os XV anteriores?), vai visitar a miña terra, Galiza, e a tamén a terra na que habito na actualidade, e concretarmente ó mesmo barrio no que vivo. Esta serie de circunstancias fánme meditar, pensar, reflexionar... ¿será que o Papa estame a perseguir, a buscarme pra que retorne polos camiños da fe... terá falado con algún dos meus profesores do colexio xesuítico polo que deambulei os meus anos de infancia, e lle terá dito, o tal profesor, que agora ando a crer noutras cousas... e que inda por riba non vou a misa...?
Mi madriña... se é así, de seguro que ven pola miña casa a buscarme. Comprarei patatillas Lays e viño de máis de un euro... 
Namentras medito sobre todo esto, tamén cheguei á conclusión de que é fermoso, que veña o Papa, pra alentar a fe e as crenzas de milleiros de persoas que asistiran enfervorizados, non máis que prar ver a man dun velliño saudando, namentras pensa na mariscada que lle espera. É o que ten ser unha rock star. Por iso non me parece mal que o estado gaste miles e miles de euros nesta visita...
Agora somentes espero, que si finalmente, fruto das miñas reflexións anteriores, chego á conclusión de que o Benedicto non está aquí por min..., o estado tamén gaste cartos... e traia gratis a Lady Gaga pra que veña polo meu barrio... tamén mercarei patatillas Lays e viño de máis de un euro...





sábado, 9 de octubre de 2010

¡CARMENCITA!

Onte, no Liceo, sí, na casa da ópera, mirando Carmen, a grandiosa e nada fastuosa obra de Bizet, asistín a un exercicio de provocación, nos que Calixto Bieito, o escenógrafo transgresor que está de actualidade, demostrou que hoxe en día con ben pouco en certos ambientes o espectador séntese agredido. Sen embargo noutras situacións por moito que tenten provocar ó espectador/receptor, pois nada. Cada vez o límite é máis difuso. ¿O público da ópera é demasiado sensible ata o punto de escandalizarse por un pito ou o receptor de televisión (por exemplo) é cada vez máis bestia e turbador?
Carallo, que gran reflexión estou a facer... Ou sei que cada vez me escandalizo por menos cousas... ¿Terei que mirar máis tele e deixar de ir á ópera?
Por outra banda... a posta en escena das mellores que vín... pero como espectáculo magno sempre estará na miña memoria o superlativo "FAUSTO" de Teatro de Ningures...
Vou mira-la tele, que vai comenzar La Noria...